کین می‌گوید که درون‌گرایان چطور می‌توانند زمام استعدادهای خود را در اختیار بگیرند تا در محل کار و موقعیت‌های دیگر موفق شوند.

تا زمانی که کودکیم، آنچنان که باید، معنای پیرشدن را نمی‌فهمیم. پس از اینکه کمی پا به سن می‌گذاریم، رفته‌رفته، پیرشدن برایمان به کابوس تبدیل می‌شود. شاید این بدشگونی نه امری طبیعی، بلکه ساختۀ دست خودمان باشد.

آن‌ها با حضور در ایدۀ جدید «اتحاد مخالفان» نشان دادند که هیچ یک از نظریه‌هاشان نامعتبر نبود. بلکه هر نظریه‌ای معتبر است، بسته به وضعیت یا اوضاع متفاوتی که باعث می‌شوند یک نظریه در باب کلیشه‌ها بر دیگر نظریه‌ها رجحان داده شود.

ما نوادگان انسان‌هایی هستیم که جیغ‌زن‌های خوبی بوده‌اند و نیز جیغ‌ کشیدن های سایر انسان‌ها را نیز به‌درستی متوجه می‌شده‌اند. این نکته روشن می‌سازد چرا ما عامدانه خودمان را در معرض موقعیت‌های جیغ‌آفرین، مانند ترن هوایی یا فیلم‌های ترسناک، قرار می‌دهیم و حظی منحط از آن می‌بریم.

سندرم حقه‌باز رنج می‌آورد. ترس از افشاشدنْ عنصر اصلی این رنج است. اما حقه‌باز زیرک از این قضیه خبر دارد، لذا شاید خودش در افشای خویش پیش‌قدم شود.

در شرایطی که اینجا همچنان به سبک ۴۰ سال قبل با بنر ،پوستر و کلیپ های کلیشه ای و پوسیده تلاش دارند مردم را تهییج نمایند در آن سوی دنیا رسانه های معاند به شکل نوین و ابتکارهای جذاب مردمی که مردد هستند را به یقین می رسانند که نباید رای داد.

"خود شر پنداری" و "خود حق پنداری" دو روی یک سکه اند که اولی تلاش می کند "ناکارآمدی و اصلاح‌ناپذیری" نظام را به جامعه القا و دومی خواسته یا ناخواسته "ناکارآمدی " را در نظام اعمال می نماید.

آیا نهادهای عالی نظام اجازه مذاکره به دولت خواهند داد یا خیر؟

اگر جریان مقاومت قائل به مذاکره باشد و در پی تبیین آن برای بدنه حامیان خود باشد، باید منتظر تغییر آرایش سیاسی در کشور باشیم.

به نظر می‌رسد حلقه ارشد طیف رادیکال راست‌گرایان به دلیل نهی رهبری، با احتیاط بیشتری در مقابله با دولت گام بردارند.

اصلاح طلبان چگونه می توانند بدون پاسخگویی نسبت به کارنامه خود، مجددا مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کنند؟ / اصلاح طلبان سرمایه اجتماعی خود را کاملا از دست داده اند / اصلاح طلبان باید ضمن بیان دلایل ناکامی خود در چند سال گذشته، خود را در مقام پاسخگویی به جامعه قرار دهند