دانشجویانی که سیاست‌ورز نیستند/  غلامرضا ظریفیان
دانشجویانی که سیاست‌ورز نیستند/  غلامرضا ظریفیان

کنشگری دانشجوی امروز با دهه ۷۰ تفاوت‌هایی دارد. این تفاوت‌ها ناشی از چند عامل اساسی است. یک بخش آن به هزینه‌های سیاسی برمی‌گردد که دانشجو در این سالها پرداخت کرده است. دانشجوها در دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، فعالیت‌های سیاسی جدی داشتند. به دلیل تفاوت نوع فعالیت و اینکه نقش فعال‌تری نسبت به احزاب […]

کنشگری دانشجوی امروز با دهه ۷۰ تفاوت‌هایی دارد. این تفاوت‌ها ناشی از چند عامل اساسی است. یک بخش آن به هزینه‌های سیاسی برمی‌گردد که دانشجو در این سالها پرداخت کرده است.
دانشجوها در دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، فعالیت‌های سیاسی جدی داشتند. به دلیل تفاوت نوع فعالیت و اینکه نقش فعال‌تری نسبت به احزاب داشتند، در مجموع هزینه‌های زیادی را پرداخت کردند. یکی از دلایل پرداختن هزینه بیش‌ از حد، کشیدن بار احزاب بود. آن زمان احزاب چون بلوغ لازم را نداشتند، بار سیاست‌ورزی را بر دوش تشکل‌های دانشجویی می‌انداختند و این نهایتا منجر به هزینه‌پردازی دانشجو و ستاره‌دار شدنش می‌شد. نتیجه همه‌ این‌ها شد کاهش فعالیت‌های سیاسی در دانشگاه.

اما این مسئله تک عاملی نیست؛ گسترش فضای مجازی، عرصه سیاست‌ورزی را فراتر از سطح دانشگاه برد و دیگر دانشجویان به دنبال عرصه‌های جدی‌تری هستند تا ضمن اعلام مواضع سیاسی، هزینه‌های کمتری بدهند. این هم یکی دیگر از دلایل تفاوت فضای سیاسی امروز با دهه ۷۰ است.

نکته دیگر، رشد کمی دانشجویان است.ما در دوره‌ای با دانشگاهی که در مجموع یک میلیون دانشجو داشت، روبرو بودیم اما الان ۴میلیون دانشجو داریم که بخش عظیمی از این تعداد به طبیعت جامعه نزدیک شده‌اند. اگر به جامعه رجوع کنید، می‌بینید که تمام جوانان، سیاست‌ورز نیستند بلکه سلایق متفاوتی دارند؛ بنابراین، در دانشگاه هم مسئله سیاست به عنوان تنها عرصه فعالیت مطرح نیست. الان عرصه‌های دیگری از فعالیت با توجه به تنوع و تکثری که بین دانشجوها هست، به وجود آمده است. مثل فعالیت‌های صنفی، انجمن‌های علمی و کانون‌های مختلف. پس با نوعی انتقال از عرصه سیاست‌ورزی به عرصه فعالیت‌های اجتماعی روبرو هستیم.

نکته دیگر به نوع ویژگی‌ دانشجوهای امروز بر می‌گردد. در جهان امروز، روح فردی وسیع‌تر و گسترده‌تر از روح جمعی است. در گذشته، بخش‌ عظیمی از دانشجوها برای حضور در فعالیت‌های جمعی تلاش می‌کردند. ولی از یک دوره‌ای به بعد به دلایل مختلف روان‌شناسانه و جامعه‌شناسانه، با فردگرایی روبرو شدیم. بنابراین، آن تشکل‌های گذشته از شکل جمعی به شکل فردی تغییر پیدا کرده است. مجموعه این عوامل دست به دست هم داده و تفاوت بین دانشجوی سال ۷۰ و معاصر را رقم زده است.