مجلس یازدهم؛ تندروی یا عقلانیت سیاسی؟ / سید محسن امامی فر روزنامه نگار
مجلس یازدهم؛ تندروی یا عقلانیت سیاسی؟ / سید محسن امامی فر روزنامه نگار
بسترسازی برای میدان داری یک جریان یا گرایش سیاسی و حذف جریانات و گرایشات دیگر، عقلانیت سیاسی را به محاق می برد.

گفتارنامه: سید محسن امامی فر روزنامه نگار و فعال سیاسی در یادداشتی که در گفتارنامه منتشر می گردد، در خصوص برخی تندروی ها در مجلس یازدهم نوشت:

مجلس یازدهم در همین یک ماه و اندی که از عمر آن می گذرد بسیار حاشیه ساز شد.

از تنش کم سابقه در جلسه سوال از وزیر امورخارجه گرفته تا طرح سوال و حتی جمع آوری امضا جهت استیضاح رئیس جمهور.

هزینه سازی مجلس تا آن جا پیش رفت که برخی چهره های اصولگرا و همچنین رسانه های منتسب به طیف امنیتی این جریان، با انتقاد از طرح سوال از رئیس جمهور، نمایندگان را به عقلانیت سیاسی دعوت کردند.

عقلانیت سیاسی که به نظر می رسد حلقه مفقوده میان قوای تصمیم گیر کشور است.

قطع به یقین بر همین مبنا بود که رهبری امروز در دیدار تصویری با نمایندگان مجلس، توصیه هایی انتقادآمیز خطاب به آن ها داشتند و نمایندگان را از برخوردهای احساسی و تهمت زدن و توهین کردن به وزرا و دولتمردان بر حذر نمودند.

ایشان همچنین در خصوص طرح استیضاح رئیس جمهور، واکنش غیر مستقیم مبنی بر این که همه دولت ها تا روز آخر باید با جدیت کار کنند ابراز داشتند. به عبارت دیگر مخالفت با استیضاح رئیس جمهور را به صورت غیر مستقیم ابراز کردند.

می توان این گونه بیان کرد که ترمز  طیف تندرو مجلس یازدهم در مواجهه پوپولیستی با مسائل و بحران های کشور خیلی زود کشیده شد.

باید توجه داشت که اوضاع کشور نه تنها عادی نبوده که متاسفانه بحرانی است.

تحریم های بی سابقه، ظالمانه و کمرشکن ایالات متحده، ضربات مستقیم و غیر مستقیم کرونا بر اقتصاد کشور، مدیریت منفعلانه بخش هایی از دولت و موازی کاری در نهادهای مختلف، اعتماد عمومی و امید ملی را به شدت کاهش داده یا از بین برده است.

در چنین شرایطی، سیاست مداران میانه رو با اتخاذ و یا تحمیل سیاست های اشتباه، به گوشه رینگ رفته و این تندروها هستند که از هر جریان سیاسی، میدان دار عرصه سیاست شده اند.

همان طور که در مجلس نیز، تا به حال طیف تندرو جهت دهی کلی مجلس را مشخص کرده است.

اما شرایط فعلی کشور، بیش از هر زمان دیگر، نیازمند میانه روی و عقلانیت سیاسی است.

اما بسترسازی برای میدان داری یک جریان یا گرایش سیاسی و حذف جریانات و گرایشات دیگر، عقلانیت سیاسی را به محاق می برد.

ما به عقلانیتی نیاز داریم که بتواند با همگرایی نخبگان سیاسی و اقتصادی با گرایشات مختلف، منافع ملی را به درستی تشخیص داده و حول آن اجماع سازی نماید.

ما به تفاهم و اجماع ملی حول حل بحران های موجود نیازمندیم و این جز با پرهیز از تندروی و عدم مواجهه احساسی و جناحی با مشکلات و معضلات مقدور نمی باشد.

مجلس یازدهم با رویکردهای نزاع آفرین نمی تواند مشکلات مردم را حل کند.

 عقلانیت سیاسی ایجاب می کند رویکردهای اجماع آفرین جهت تامین منافع ملی و مصالح نظام باید جایگزین گردد.