گفتارنامه: طرح ممنوعیت خروج مدیران نظام جمهوری اسلامی پس از اتمام مسئولیت تا سپری شدن مراحل قانونی در مجلس شورای اسلامی تهیه و تدوین شد. بر اساس این طرح مدیران تا سه سال بعد از اتمام مسئولیت حق خروج از کشور را ندارند.
این طرح قطعا به دلیل فرار آن دسته از مدیران در سال‌های اخیر است که انواع و اقسام فسادهای اقتصادی را انجام داده و در نهایت توانستند پیش از رسیدگی قضایی از کشور فرار کنند.
طرح مذکور، طبیعتا فضا را برای فرار مدیران مفسد خواهد بست و از این منظر طرح مطلوبی به نظر می‌آید.
اما عمیق‌تر که بنگریم به این نکته خواهیم رسید که چه روندی در دو دهه اخیر طی شده که نه تنها به بی‌اعتمادی گسترده مردم نسبت به مسئولان منجر شده، که خود مسئولان و مدیران کشور نیز شدیدا نسبت به همدیگر بی‌اعتماد شده‌اند.
چرا و چگونه بسترهای وقوع فساد تا این سطح ایجاد و گسترده شده که باید جهت کشف، بررسی و برخورد با عاملان آن، طرح ممنوع‌الخروجی مدیران تا سه سال از کشور در مجلس پیگیری و تصویب بشود؟
آیا نباید فراتر از تصویب این طرح، به صورت ریشه‌ای بسترهای وقوع فساد را شناسایی و از بین برد؟
این مدیران چگونه سال‌ها بدون هیچ نظارت و ارزشیابی، آنچنان یکه‌تازی می‌کنند و به بیت‌المال دست‌درازی؟
طرح مجلس در صورت عدم نگاه جناحی و ضرورت اجرا برای تمام مدیران فارغ از گرایش سیاسی‌شان، مطلوب است اما کافی نیست. چاره امر شناسایی عوامل ریشه‌ای و بسترهای وقوع فساد و از بین بردن آن هاست.
