بیانیه “گام دوم انقلاب” که در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی از سوی رهبر انقلاب منتشر شد یکی از مهمترین نوشته های ایشان است و آحاد مردم ایران را مورد خطاب قرار داده و گرچه شاید در نگاه اول تصور شود که تنها می تواند دغدغه افراد بسیجی و حزب اللهی باشد، در واقع باید هشتاد […]
بیانیه “گام دوم انقلاب” که در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی از سوی رهبر انقلاب منتشر شد یکی از مهمترین نوشته های ایشان است و آحاد مردم ایران را مورد خطاب قرار داده و گرچه شاید در نگاه اول تصور شود که تنها می تواند دغدغه افراد بسیجی و حزب اللهی باشد، در واقع باید هشتاد میلیون شهروند ایرانی آن را بخوانند و بشنوند.
این بیانیه برای نیروهای وفادار به انقلاب و جوانان مؤمن انقلابی راهنمای کار و نقشه راه چهل سال آینده به شمار می آید و برای دیگران نیز چشم اندازی روشن از آنچه قرار است در پیرامون آنان رخ دهد و زمینه ساز تحولات و تغییرات بزرگی شود که به زندگی آنان و فرزندانشان کاملا مربوط است.
شاید مهمترین نقطه در میان محورهای مهم و متنوع این بیانیه واقع گرایی و رویکرد میانه این بیانیه در نسبت بین واقعیت ها و آرمانها باشد. آیت الله خامنه ای انقلاب اسلامی را پدیده‌ای زنده و بااراده معرفی می کنند که همواره دارای انعطاف و آماده‌ی تصحیح خطاهای خویش است، امّا در عین حال تجدیدنظرپذیر و اهل انفعال نیست. از یکسو به نقدها حسّاسیّت مثبت نشان می دهد و آنها را نعمت خدا و هشداری ضروری و لازم برمی شمارد، امّا به هیچ بهانه‌ای از ارزشها فاصله نمی گیرد.
رهبر انقلاب باور دارند که جمهوری اسلامی، متحجّر و در برابر پدیده‌ها و موقعیّتهای نو به نو، فاقد احساس و ادراک نیست، امّا این انعطاف را به معنای بی اعتنایی به اصول نمی دانند و به مرزبندی‌های نظام با رقیبان و دشمنان با حساسیت و شدّت تأکید دارند و در همان حال تصریح می کنند که فاصله‌ی میان بایدها و واقعیّتها، همواره وجدانهای آرمان‌خواه را عذاب داده و میدهد، امّا این فاصله را طی‌شدنی می دانند و امیدوارند که در آینده با حضور نسل جوان مؤمن، دانا و پرانگیزه با قدرت بیشتر طی شود. این رویکرد به وضوح بر دو اصل جدی و بسیار مهم تأکید دارد: نخست اصرار و پافشاری جدی بر اصول اساسی انقلاب و استمرار حرکت در مسیر اصلی انقلاب اسلامی با انگیزه و امید.
دوم تلاش برای بازخوانی این مسیر و اصلاح اشکال ها و ایرادها و اعتراف به نقص ها و ناکامی ها با واقع گرایی و انعطاف. با این تعریف دو خطر جدی به طور همزمان این گام دوم را تهدید می کند؛ کوتاه آمدن از آرمانها و چشم پوشی بر واقعیت ها!
بدین ترتیب بی اعتنایی به واقعیت ها و مشکلات عینی همان قدر خطرناک و تهدیدکننده است که کوتاه آمدن از اصول و ارزشهای انقلابی. بدون تعارف باید گفت کسانی که تنها نگران تهدید دوم هستند و انتقاد خیرخواهانه دلسوزان را تحمل نمی کنند، شایسته همراهی در گام دوم انقلاب به شمار نمی آیند!
