گفتارنامه: کرونا همچنان قربانی می گیرد. محمد غرضی دراین رابطه در گفت و گو با گفتارنامه اظهار داشت: اين روزها كرونا همه دنيا و البته ايران را به طور جدی گرفتار كرده است. به همين دليل لازم است، تصميمگيران شرايط را به گونهاي مديريت كنند كه هم اين ويروس كُشنده مهار شود و هم اينكه مردم، مخصوصا قشر آسيب پذير لطمات كمتری را متوجه خود ببينند. به عنوان مثال گروهی از مردم در حالی بيشتر از كرونا، نگران معيشت شان هستند كه ايران كشوری ثروتمند است و واضح است، اگر دولت مردان از دارايي های كشور به خوبی استفاده كنند، به راحتی میتوانند به ضعيفان كمك برسانند.
كانديداي رياستجمهوری در انتخابات ۹۲ در ادامه سخنانش گفت: شايد برای شما اين سوال به وجود بيايد كه چرا به وضعيت مستضعفان رسيدگي نمیشود. پاسخ به اين سوال اين است، مجموعه راهكارها، مجموعه تصميم های دولتي و همچنين مجموعه گرفتاری های موجود يكی هستند.
به عنوان مثال، همين ۲ هفته پيش چند هزار اتومبيل گران قيمت وارد كشور شد كه بر سر آن سر و صداهای زيادی به پا شد. چون اين ماشينها با دلار ۴۲۰۰ تومان وارد شده بودند و قرار است، با بالاترين نرخِ دلار به فروش برسند. خب! سوال اين است؛ ما به تفاوت اين پول به جيب چه كسانی و حساب كدام گروهها می رود؟ معلوم است كه به جيب رانت خواران ميرود. متاسفانه از اين مثالها زياد اتفاق می افتد كه مردم از ۵ موردش مطلع میشوند و ۵۰ مورد هم بدون سر و صدا انجام میگيرد.
غرضی همچنين تصريح كرد: ايران كشوری ثروتمند است و به همين دليل، دولت حتما و قطعا توانايی اين كه بتواند ضمن درخواست خانه نشينی از مردم نياز مالی آن ها را تامين كند، دارد. يعنی فرمان بدون هزينه جواب نمیدهد و مردم هم زير بار اجرای آن فرمان نمیروند. پس دولت بايد از رانتخواران بِكَند و به فقرا بدهد. با اين توضيح كه انجام دادن اين كار بسيار ساده و شدنی است.
او در ادامه سخنانش گفت: نكته تاسفآور چيزي جز اين نيست كه در كشور ما توزيع ثروت بسيار ناعادلانه است. يعنی ۱۰ درصد، قدرت اقتصادی را برای خودشان مصادره كردهاند و ۹۰ درصد ديگر بايد منتظر بنشينند آيا نان و آبی نصيب شان میشود يا قرار بر گرسنگی شان خواهد بود.
محمد غرضي در پايان سخنان اش گفت: اگر بدانيم كشور ما چقدر دارايی های زير زمينی و رو زمينی دارد، اذعان خواهيم كرد، اينكه عدهای از مردم كه تعدادشان كم هم نيست، برای تهيه غذا و ما يحتاج مشكلات زيادی دارند، باعث سرافكندگی و تاسف زياد است.
مشكل هم اين است، در حالي كه براي به آرامش رساندن مردم به مديريت اجتماعی نياز داريم، سياسيونِ چپ و راست دائم به سر هم میكوبند و خيال هم ندارند به اين جنگ زرگری پايان بدهند.