گفتارنامه: خبرها حکایت از آن دارد که علی لاریجانی برای انتخابات آینده مجلس نمی خواهد نامزد شود و دیگر می خواهد با کرسی ریاست مجلس خداحافظی نماید. هر چند بهروز نعمتی عضو هیات رئیسه مجلس نامزدی لاریجانی در انتخابات مجلس را همچنان محتمل دانسته اما شواهد و قرائن چیز دیگری را نشان می دهد.
استعفای اخیر کاظم جلالی از نمایندگی مجلس و سفیر شدن وی در روسیه خود گواهی محکم بر نامزد نشدن لاریجانی در انتخابات اسفندماه است چرا که در طول سه دوره ای که لاریجانی ریاست مجلس را عهده دار بوده کاظم جلالی به عنوان دست راست و بازوی اصلی او در لابی های پارلمان عمل کرده بود.
اما از دیگر سو اصولگرایان نیز قرابت چندانی با لاریجانی ندارند. اعلام فهرست نامزدهای اصولگرا از قم و معرفی امیری فراهانی، ذوالنوری و زاکانی نشان می دهد که اصولگرایان به ویژه لایه های تندرو از هم اکنون برای لاریجانی خط و نشان کشیده اند.
البته در انتخابات سال ۹۴ نیز لاریجانی در فهرست اصولگرایان نبود و به مدد حمایت روحانیون سرشناس قم و قرار گرفتن در فهرست امید به مجلس راه یافت.
لاریجانی سیاستمدار زیرکی است. او به خوبی می داند که حتی با فرض تمایلش برای ماندن در کرسی ریاست مجلس برای دوره بعدی این آرزو غیرممکن است. او دریافته که متحدان سابقش می خواهند آنچه خالص سازی جناح اصولگراست را دنبال کرده و از هم اینک فتح کرسی های پارلمان را حتمی می دانند بنابراین در ترکیب هیات رئیسه مجلس آینده نه او و نه یارانش جایی نخواهند داشت.
حال سوال این است که برنامه آتی این سیاستمدار زیرک و البته محافظه کار چیست؟ برخی ها معتقدند که لاریجانی از هم اینک خود را برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آماده می کند.
این موضوعی است که احتمال آن کم نیست زیرا هم حلقه اول یاران لاریجانی مشتاقانه خواهان ورود او به پاستور هستند و هم یاران و نزدیکان حسن روحانی و به طور مشخص حزب اعتدال و توسعه، لاریجانی را مطلوب ترین گزینه خود برای جانشینی روحانی می دانند.
در کنار این موضوع، لاریجانی پتانسیل دیگری هم برای خود دارد و آن، نمایندگان ادوار مجلس در سه دوره گذشته است که هر کدامشان در زادگاهشان برای خود نفوذی دارند و از این نفوذ می توانند برای تبلیغ و رای آوری رئیس خود استفاده نمایند.
اما به رغم همه این موارد، لاریجانی درباره انتخابات ۱۴۰۰ یک نگرانی بزرگ دارد. او نگران است که همانند انتخابات ۸۴ که شکست سنگینی متحمل شد در انتخابات آینده ریاست جمهوری نیز این داستان تکرار شود. او همانند قالیباف نیست که بخواهد در هر انتخاباتی بخت خود را بیازماید. او به خوبی می داند که کاریزمای اندکی دارد و برای محبوبیت نمی تواند فقط به یارانش در مجلس و دولت تکیه کند.
دقیقا به همین دلیل است که از چند سال قبل روابطش را با اصلاح طلبان بهبود بخشیده تا چشم به یاری آنان در روز مبادا داشته باشد. اما مشکل اینجاست که بخش قابل توجهی از اصلاح طلبان نیز به دلیل خاطرات ناخوشایندی که از او در دوره ریاست صداوسیما دارند علاقه چندانی به حمایت از لاریجانی ندارند.
مشخص نیست که فیلسوف سیاستمدار مازندرانی دقیقا چه رویکردی را پس از خداحافظی از پارلمان برخواهد گزید اما روشن است که او نمی خواهد طعم شکست را برای بار دوم بچشد.
