تنها هفت ماه تا انتخابات مجلس یازدهم فرصت باقی ‎است. اما اصلاح‎طلبان همچنان بین دوراهی حضور مشروط و یا بدون قید و شرط در انتخابات به نتیجه نرسیده‎اند و درحال چانه‎زنی با یکدیگر هستند.

به گزارش گفتارنامه به نقل از ایرنا، با شروع سال جدید گروه‎های مختلف سیاسی، سازماندهی نیروهای خود برای انتخابات آینده را آغاز کرده اند. اما اصلاح‎طلبان براساس موضع گیری‎هایشان درباره چگونگی حضور در انتخابات به دو دسته تقسیم شده اند: عده‎ای قائل به حضور مشروط در انتخابات هستند و عده‎ای دیگر بر حضور بدون قید و شرط در انتخابات تأکید دارند.
فروردین ماه امسال سعید حجاریان، یکی از تئوریسین‌های جریان اصلاحات یادداشتی نوشت و نفس مشارکت مردم در انتخابات آینده را به چالش کشید. او گفت که اصلاحات باید موضع خود در برابر انتخابات را به‌صراحت اعلام کند در کوتاه‌مدت شاید عقلانی ترین راهبرد را بتوان در مشارکت مشروط جست.
حجاریان به تازگی نیز در گفت‎وگویی با روزنامه سازندگی مواضع خود درباره انتخابات آینده را شفاف‎تر کرده‎است. او معتقد است: واضح است، استراتژی حضور بی قیدوشرط، مردم و اصلاح طلبان را به کلی از یکدیگر جدا می‌کند. اکنون، مردم به جریان‌های سیاسی بی اعتماد هستند و هر نوع لغزش و اشتباه تاکتیکی و استراتژیک به مثابه مرگ یک جریان است، امروزه برخی از مردم می‌گویند شما گفتید به روحانی رأی بدهید تا شرایط سامان شود؛ اما این طور نشد، فلذا دیگر با طناب شما به چاه نمی‌رویم. پس، اگر گفتار انتخاباتی تولید می‌کنیم باید مبتنی بر تحلیل‌های دقیق باشد نه صرفا هراس افکنی و انتخاب بین بد و بدتر و بدترین.

رأی دادن به‎شرط برقراری انتخابات آزاد
مصطفی تاجزاده از چهره‎های شاخص جریان اصلاحات هم معتقد است: این بار با تکرار هم نمی‎شود رأی جمع کرد. تاجزاده در گفت‎وگوی خود با روزنامه همشهری گفته‎است: من موقعی رای می‌دهم که تغییر معنادار احساس کنم. اگر ببینم نتیجه انتخاب این لیست با آن لیست فرق نمی‌کند، در انتخابات شرکت نمی‌کنم.
او البته بر انتخابات آزاد اصرار دارند و می‎گوید: نباید بنشینیم و ببینیم شورای نگهبان چگونه عمل می‌کند. باید همه زورمان را بزنیم و کمپین نه به نظارت استصوابی به راه اندازیم. یا موفق می‌شویم یا نه، اگر انتخابات آزاد برگزار شود، حتی اگر رای نیاوریم، برده‌ایم چرا که اولین و بزرگترین گام اصلاحات آزاد شدن انتخابات است. بنابراین باید تلاش کنیم انتخابات غیراستصوابی و آزاد برگزار شود. اما اگر نشد، به مردم خواهیم گفت مسئولیت رای ندادن ما با کسانی است که مانع حضور ما شدند. البته چون مخالف خشونتیم به خانه تیمی نمی‌رویم. از آن طرف هم انتخابات غیرآزاد را تایید نمی‌کنیم.

عباس عبدی، روزنامه‎نگار و فعال سیاسی اصلاح‎طلب نیز بعید می‎داند که مردم به‌طور جدی پای صندوق‌های رأی بیایند و اصلاح‌طلبان بتوانند لیستی در این زمینه ارائه کنند.
او تیرماه امسال در این باره به روزنامه شرق گفته‎است: به‎نظرم این‌بار حکومت است که باید تغییر نگاهی به فضای سیاسی بدهد. با توجه به شرایط کنونی مطمئن نیستم چقدر این اتفاق بیفتد گرچه نا امید هم نیستم. اگر تغییر ملموسی در فضای عمومی رخ دهد، یعنی حس شود نتایج انتخابات می‌تواند راهگشا باشد، معتقدم اصلاح‌طلبان با این ساختارشان نمی‌توانند شرکت کنند و نیروهای جدیدتری در آنها شکل خواهد گرفت و در کنار نیروهای قدیمی‌شان است که می‌توانند در انتخابات شرکت کنند. اینکه برنده می‌شوند یا نه بحث دیگری است.

تکرار رئیس دولت اصلاحات برای انتخابات ۹۸
بسیاری حضور فعال مردم در دو انتخابات قبلی و پیروزی لیست اصلاح‎طلبان را مدیون دعوت رئیس دولت اصلاحات می‎دانند و از این جهت موضع‎گیری او درباره انتخابات آینده را حائز اهمیت بر می شمرند.
او تا به حال دوبار درباره انتخابات آینده صحبت کرده‎است. اولین بار در اسفندماه سال قبل، در دیدار با تعدادی از نمایندگان فراکسیون امید مجلس دهم، گفته بود: فکر می‌کنید در انتخابات آینده مردم به حرف ما مردم پای صندوق‌ می‎آیند؟ بعید می‌دانم، مگر اینکه در یک سال آینده تحولی رخ دهد.
با وجود این‎که او از همراه نبودن مردم در انتخابات آینده سخن گفته بود، یک ماه قبل در دیدار با تعدادی از اصلاح‎طلبان تأکید کرده بود که نباید اصل انتخابات زیر سوال برود. خاتمی همچنین گفته بود که اصلاح‌طلبان و مردم ناراضی، باید فداکاری و از خودگذشتگی کنند و به خاطر ایران پای صندوق‌ها بیایند.

بهزاد نبوی، از دیگر چهره‎های اصلاح‎طلب نیز سال گذشته در گفت‎وگو با روزنامه سازندگی از خطر تکرار انتخابات سال ۸۴ گفت و هشدار داد: همه میانه‎روهای اصلاح طلب و اصولگرا باید متحد شوند و الا مجلس ۹۸ و ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را به تندروها می بازیم که برای کشور، ملت و اصل نظام نگران کننده است. آقایان ناطق نوری، علی لاریجانی و علی مطهری و باهنر اصلاح طلب نیستند اما اصولگرای میانه رو هستند و به منافع کشور فکر می کنند. تفرقه اصلاح طلبان در سال ۸۴ منجر به پیروزی احمدی نژاد شد.

رسول منتجب نیا، فعال سیایس اصلاح‎طلب و قائم مقام سابق جزب اعتماد ملی نیز در گفت‎وگو با خبرآنلاین، بیان کرده که شرط گذاشتن برای انتخابات، دیگر معنا ندارد. او تأکید کرده‎است که اصلاح‌طلبان باید به هر قیمتی باید در انتخابات شرکت کنند. رقیب فرش قرمز که پهن نمی کند، خوشحال هم می‎شود.

حالا درحالی که همچنان اتفاق نظری بین گروه‎های مختلف اصلاح‎طلبی دیده نمی‎شود و هرکسی سازی را کوک کرده‎است، باید دید آرایش سیاسی این جریان سیاسی در انتخابات آینده چگونه خواهد بود. آیا اصلاح‎طلبان با لیست واحد در انتخابات حاضر می‎شوند و می‎توانند مردم را نیز با خود همراه سازند و یا از مشارکت فعال در انتخابات سر باز خواهند زد؟