با نزدیک شدن به ۱۶ تیرماه و آغاز گام دوم کاهش تعهدات برجامی ایران، فشار کشورهای اروپایی برای وادارسازی کشورمان به تداوم اجرای تعهدات پذیرفته‌شده در برجام بدون انجام تعهدات متقابل سایر طرف‌ها افزایش یافته است. بیانیه اخیر وزرای خارجه سه کشور اروپایی، آخرین اقدام از این نوع است که به‌واقع نمی‌توان نامی به غیر […]
با نزدیک شدن به ۱۶ تیرماه و آغاز گام دوم کاهش تعهدات برجامی ایران، فشار کشورهای اروپایی برای وادارسازی کشورمان به تداوم اجرای تعهدات پذیرفته‌شده در برجام بدون انجام تعهدات متقابل سایر طرف‌ها افزایش یافته است.
بیانیه اخیر وزرای خارجه سه کشور اروپایی، آخرین اقدام از این نوع است که به‌واقع نمی‌توان نامی به غیر از “وقاحت سیاسی” بر روی آن گذارد. اگر تاکنون سهم بیشتری برای ناتوانی اروپا در برابر آمریکا قائل بودیم اکنون قائل به عدم وجود اراده در اروپا برای اجرای تعهداتش هستیم.
با گذشت یک سال از خروج آمریکا از برجام و «صبر» ایران برای فرصت‌دادن به دیپلماسی،کشورهای اروپایی نشان دادند که اگرچه در کلام، مواضع متفاوتی نسبت به آمریکا اتخاذ می‌کنند اما در عمل به تقویت بُردارهای فشار واشنگتن علیه ایران یاری رساندند.
اروپا تاکنون حاضر نشده هیچ هزینه‌ای برای نجات برجام که دستاوردی تاریخی برای این اتحادیه است پرداخت نماید و به نظر می‌رسد از تداوم شرایط موجود که ثمره آن، فشار آمریکا به ایران و بهره‌برداری سیاسی و امنیتی اروپا از آن است، احساس رضایت می‌کند.
بدون شک، بیانیه اخیر وزرای خارجه سه کشور اروپایی و بازی تحریمی ترامپ، دو روی یک سکه است که نقوش آن پس از گذشت یک سال از گفت‌وگوهای بی‌حاصل با اروپا بیش از پیش در حال نمایان‌شدن است.
براساس تصمیم شورای عالی امنیت ملی از ۱۶ تیرماه، گام دوم کاهش تعهدات برجامی ایران در چارچوب بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام با جدیت آغاز خواهد شد تا کشورهایی که از “صبر” جمهوری اسلامی برداشت ضعف و بی‌عملی داشته‌اند، متوجه شوند که پاسخ ایران به تجاوز پهپاد آمریکایی به مرزهای هوایی با واکنش نسبت به تلاش فریبکارانه سیاسی برای محدودسازی حقوق مسلم مردم ایران تفاوتی نخواهد داشت.
