گفتارنامه: احمد خرم وزیر راه دولت اصلاحات در یادداشتی اختصاصی که در اختیار گفتارنامه  قرار داده است در خصوص انسان، جهان هستی و کرونا، نوشت:

کرونا يك موجود تك ياخته‌ای است. كرونا مخلوق خدا است. مخلوقات خدا ممكن است به ديگر مخلوقات شر برسانند يا خير. ما نبايد مخلوق خدا را نحس، خبيث يا ملعون بدانيم. بايد از كرونا درس گرفت.

در واقع بايد گفت، كرونا پيامدهای متعددي دارد. كرونایِ تك ياخته منشاء حيات در جهان هستی است. خدا برای اولين بار موجودی تك ياخته خلق كرد و در شرايطی متفاوت با تكثير آن،‌ سلول به وجود آمد كه توده سلول‌ها مخلوقات را به وجود آوردند و به جايی رسيد كه اين موجود تك ياخته انسان و حيوانات را تشكيل داد.

كُره چشم انسان ۲ ميليارد سلول دارد، ويروسی كه تك ياخته است، می‌تواند در هستهِ يك سلول سال‌ها زندگی كند. يعنی انسانی كه از هزاران ميليارد سلول تشكيل شده است،‌ برابر يك تك ياخته گرفتار شده است.

اين می‌تواند پيامی بزرگ و مهم باشد. يعنی ما مقابل تك‌ياخته‌ای به نام كرونا عاجزيم و اين ويروس می‌تواند در كمتر از ۲۴ ساعت هزاران سلول ما را به نيستی و نابودی بكشاند و از زندگی ساقط ‌‌مان كند كه اين شامل همه می‌شود.

كوچك و بزرگ، پير و جوان، ثروتمند و فقير، زشت و زيبا، ژن برتر و ژن معمولی و تحصيلكرده و عامی برايش فرقی نمی‌كند.

انسان را در هم می‌پيچد و باالطبع جامعه بشری را نگران كرده و همه را به كام مرگ می‌برد. در چنين حالتی دعا هم ديگر اثری ندارد.

خداوند در قرآن کریم می فرماید: « وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ… یعنی هنگامی که پروردگارتان اعلام داشت: اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!». در واقع كسی كه از ذكر خدا غافل شود، خداوند در معيشت‌اش تنگی و سختی ايجاد خواهد كرد و به سختي خواهد افتاد.

خدا صادق است،‌ خدا دلسوز است، خدا عادل است و منصف و از تهمت و جاسوسي و غيبت بيزار است. به همين دليل وقتی بشر خدا را از زندگی، از خانواده، از محل كسب، از شهر و از كشور بيرون می‌راند، نبايد منتظر رحمت خداوند باشد.

بياييم از كرونا درس بگيريم. كرونا گفت، اگر اصول و مبانی زندگی سالم را رعايت نكنيد، پدرت را در مي‌آورم. همچنين اين پيام را داد كه اِی انسان! به كجا می‌روی؟ جهان را ظلم پر كرده است، جهان را بي‌عدالتی و دروغ فرا گرفته است، در جهان ناجوانمردی و بي‌مُروتی عادی شده است، جهان به بی‌انصافي و پا روی حق گذاشتن روی خوش نشان مي‌دهد و . . .

شرح اين شرايط نشان می‌دهد، زندگی بشر اگر همراه با خداخواهی و خداپرستی نباشد و در جامعه بشری انصاف، عدالت و مُروت جايی نداشته باشد، جامعه رو به فنا است و خدا هم از دستِ اين بشرعصبانی خواهد شد. پس به جای رحمت و نعمت،‌ سختی دچار انسان‌ها خواهد شد.