گفتارنامه: سید‌محسن امامی‌فر_سردبیر: خیلی با خود فکر می‌کردم که در رابطه با انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری و کاندیداهای بالقوه، مطلب بنویسم اما هرگاه که اراده می‌کردم، نهایتا بدون هیچ نتیجه‌ای، منصرف می‌شدم.
همه می‌خواهند بیایند! شاید از روی احساس تکلیف و یا هر احساس دیگری که برای مردم احتمالا هویدا خواهد بود.
تعدد افرادی که احتمال نامزدی‌شان بالاست، حقیقتا موجبات تاسف شدید از صحنه انتخابات را فراهم می‌آورد. چنین فضایی نیاز به تحلیل دارد؟!
برخی فعالان نیز چنان فضاسازی می‌کنند، گویی با یک انتخابات کاملا رقابتی و هیجان‌انگیز میان دو نامزد که معرف دوگانه‌ای شاخص است، مواجه هستیم.
اما مهم‌ترین سوالی که ذهنم را مشغول می‌کند، اینکه جریانات و احزاب که از نامزدهای خود رونمایی می‌کنند، چه برنامه‌ای برای آشتی مردم با صندوق رای دارند؟
روی سخنم به صورت خاص، اصلاح‌طلبان هستند که بدون حضور مردم، از آرای باطله هم شکست می‌خورند.
چه درس عبرتی از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ گرفتند؟
آیا با همان گفتمان کلیشه‌ای خود می‌خواهند وارد عرصه بشوند یا شعار و راهبرد تازه‌ای دارند؟
اگر نامزد یا نامزدهای احتمالی‌شان بتوانند در مناظرات بر هدف تغییر قانون اساسی که خاتمی از آن سخن به میان آورده، تاکید کنند، می‌توان گفت با تغییر گفتمانی وارد عرصه شدند.
بماند اینکه اگر چنین مطلبی بیان هم بشود، بدون ارائه راهکار اجرایی آن، بی‌فایده خواهد بود.
لذا حضور کاندیداهای اصلاح‌طلب بدون تغییر در گفتمان و راهبرد، شکستی قاطع‌تر از ۱۴۰۰ را برای آن‌ها رقم خواهد زد.
لینک اینستاگرام و تلگرام سردبیر: sm_emamifar@
