داستان کوچ مهاجران افغانستانی از ایران
داستان کوچ مهاجران افغانستانی از ایران

سه سال پیش، عبدل صبور به همراه همسر و سه فرزندش از فقر و بی ثباتی افغانستان فرار کرد و در ایران کار پیدا کرد. حالا او به خانه اش برگشته، اما زندگی اش بهتر نشده است. به گزارش فرارو، به نقل از رویترز، کاری که عبدل صبور در یک خواروبار فروشی در اصفهان پیدا […]

سه سال پیش، عبدل صبور به همراه همسر و سه فرزندش از فقر و بی ثباتی افغانستان فرار کرد و در ایران کار پیدا کرد. حالا او به خانه اش برگشته، اما زندگی اش بهتر نشده است.

به گزارش فرارو، به نقل از رویترز، کاری که عبدل صبور در یک خواروبار فروشی در اصفهان پیدا کرده بود، ماهانه ۲۸۰ دلار درآمد داشت که برای تامین خانواده اش کافی بود. اما سال گذشته ارزش پول ایران به شدت سقوط کرد و صاحب کار، حقوق عبدل صبور را به کمتر از ۱۰۰ دلار کاهش داد.

به گزارش گفتارنامه یک مهاجر افغانستانی ۲۸ ساله به رویترز گفت: «وضعیت اقتصادی در ایران واقعا بد است. از سال گذشته دستمزد‌ها خیلی کم شده و بسیاری از خانواده‌ها مجبور شدند به افغانستان برگردند»

افغانستانی‌ها بعد از حمله شوروی در سال ۱۹۷۹ شروع به مهاجرت دسته جمعی به ایران کردند و در طول دهه‌هایی که در افغانستان درگیری وجود داشت همچنان به مهاجرت ادامه دادند.

کارگران افغانستانی درآمدهایشان در ایران را برای اقوام خود به افغانستان می‌فرستادند و این پول‌ها به اقتصاد کم جان افغانستان کمک می‌کرد.

بر اساس تخمین دولت ایران که سازمان ملل هم به آن استناد کرده است، در سال ۲۰۱۷ حدود ۲/۵ تا ۳ میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می‌کردند. این آمار می‌تواند در پایان امسال به نصف کاهش یابد.

بر اساس اعلام سازمان بین المللی مهاجرت (آی ام او) تا ماه ژانویه، بیش از ۷۷۰ هزار افغانستانی، همزمان با کاهش ارزش پول ایران، این کشور را ترک کرده اند و انتظار می‌رود بیش از ۵۷۰ هزار نفر دیگر در سال جاری خارج شوند.

افغانستانی‌ها مدت‌هاست به دنبال زندگی بهتر در کشور‌های دیگر بوده اند. نبود شغل در ایران می‌تواند موجب افزایش تعداد کسانی شود که سعی دارند از غرب به سمت اروپا سرایز شوند.

بر اساس گزارش سازمان جهانی مهاجرت، کاهش ارزش پول ایران قبلا بر اقتصاد چند استان از افغانستان مثل هرات، بادغیس، و غور تاثیر گذاشته است.

عبدل صبور اکنون در یک رستوران در هرات کار می‌کند و ماهی ۱۳۰ دلار در آمد دارد. او می‌گوید: «زندگی در ایران بسیار بهتر از افغانستان بود، اما بعد از بحران مالی، گذران عمر سخت شده بود و با وجود همه سختی‌هایی که اینجا وجود دارد ناچار شدیم برگردیم. من خوش شانس بودم که در بین هزارن نفری که بیکار هستند توانستم شغلی پیدا کنم».